در طی یک جنگ نامشخص، هنری فلمینگ، 18 ساله شخصی، با فرار به یک چوب در کنار آن، از آنچه که در نظر گرفته می شود، یک دلیل گمشده است. او یک گروه از افراد مجروح پیدا می کند که در آن یکی از گروه ها، هنگامی که او می آموزد که گردان خود را نبرد کرده است، هنری احساس گناه می کند. در نتیجه، او به گردان خود باز می گردد و زمانی که یک اپراتور توپ در سرش به او حمله می کند، او مجروح می شود؛ زیرا او نمی خواهد از بازوی او بیرون بیاید. هنگامی که او به اردوگاه می رسد، سربازان دیگر معتقدند که او توسط یک گلوله ای که او را در نبرد می گذراند آسیب دید. صبح روز بعد او برای سومین بار به نبرد می رود. در حالی که به دنبال یک جریان که از آن برای رسیدن به آب است، او از افسر فرمانده می بیند که قوماندانش شهرتی بی نظیر دارد. این افسر به طور معمول درباره قربانی کردن قلم هنری سخن می گوید زیرا آنها چیزی بیش از موانع راننده و حفاری گران نیستند. در نبرد نهایی، هنری یکی از بهترین جنگجویان در گردان خود و همچنین پرچمدار می شود، و سرانجام شجاعت خود را به عنوان یک مرد اثبات می کند.
خرید کتاب نشان سرخ دلیری
جستجوی کتاب نشان سرخ دلیری در گودریدز
معرفی کتاب نشان سرخ دلیری از نگاه کاربران
من این کتاب را ندیدم آن را بخوانید زیرا به نظر می رسید کوتاه و کلاسیک بود. این یک خواندن سریع است، اما یک لذت بخش نیست. بله این تنظیم جنگ داخلی آمریکا است، اما متاسفانه این زنان کوچک نیستند. آنچه من بیشتر از همه با آن مواجه بودم، نویسنده دائما شخصیت اصلی @ youth @ را به جای نام واقعی خود که از طریق گفتگو ذکر شده است نام می برد. نه تنها آن را یکی @ tall @ solider یا @ loud @ solider با من در ذهن من فریاد می زنند که در Crane حرف می زنند @ فقط نام آنها را می گویند! @ بعضی از توصیف ها درست بود، اما متنفر بود که او شخصیت ها را توصیف کرد. هر روز به من احتیاج دارم.
مشاهده لینک اصلی
یک کتاب که در آن ما خواهیم دید که چگونه یک سرباز در میدان جنگ احساس می کند. استیون کرین ± آموزد AR atrevió به صورت پنهان از نژاد، همه سربازان برابر بودند و به همین دلیل به همان شیوه به barbarie.Reseà ± مواجه نمی: http://contandoteunlibro.blogspot.com. ..
مشاهده لینک اصلی
من این کتاب را 14 ساله که فکر می کنم تمام 47 سال پیش را مطالعه کردم. من اخیرا آن را خواندم من نمی تونم بگم که کاملا از من گرفته بود، اما من آن را به پایان رساندم، و من از آن لذت می بردم به پایان رسید. این احتمالا یک تصویر بسیار خوب از آنچه در مورد جنگ است، و نویسنده نشان می دهد که قهرمانان - و کمبود آنها - از مردان در نبرد نه به خوبی.
مشاهده لینک اصلی
خوب ما همه می دانیم که چگونه می توان آن را هنگامی که شما باید یک کتاب را برای کلاس انگلیسی بخوانید. معمولا شما آن را دوست ندارید، اگر شما آن را به تنهایی بخوانید. اما این یک مورد خاص است. من به شدت از این کتاب ها برای بسیاری از دلایل بسیاری ناراحت شدم (من می خواهم این را کوتاه نگه دارم). اول، مقدار توضیحات در کتاب. حالا من می دانم که Crane برای توصیف های دقیقش معروف است و اولین کسی است که موافق است او یک تصویر خوب را رنگ می کند. اما به اندازه کافی کافی است! آنها خیلی زیاد بودند تا به نقطه ای رسیدم که احساس کردم تقریبا مانع این داستان بیش از آن است که کمک کنم. دوم اینکه احساس کردم کتاب باید در شخص اول نوشته شود. اگر کرانا می خواست واقعا خوانندگان را نشان دهد که چه کسی جنگجوی جنگ داخلی با آن مواجه بود، باید آنرا در شخص اول بنویسد، آن را صمیمی تر و عمیق تر ساخت. احساس کردم دوست دارم با هنری بهتر ارتباط برقرار کنم. اما، من فکر می کنم او شخص سوم را انتخاب کرد تا بتواند توضیحات بیشتری را شامل شود. من فقط احساس می کنم از آنجا که کتاب تا حد زیادی بر روی روابط روانی هنری تمرکز می کند، شخص اول این موضوع را بهتر ارائه می دهد. سوم، توسعه شخصیت. این کتاب واقعا وجود نداشت. مطمئنا هنری بعد از جنگAman @ می شود، اما این واقعیت که Crane از هیچ نامی استفاده نمی کرد باعث شد گیج کننده باشد و شما به کاراکتر ها متصل شده یا حتی واقعا به آنها توجه داشته باشید. به عنوان مثال: زمانی که جیم جان من هیچ چیز را احساس نکرده بودم، در حقیقت من در حال یادآوری مواردی بودم که حتا آن را داشتم. من منظورم @ سرباز قد بلند @ واقعا کمکم نمیکنه. در حال حاضر، معلم انگلیسی من گفت که کریون آن را به این ترتیب نوشت زیرا هنری، به عنوان یک پسر جوان و ظاهرا بی کفایتی زمانی که به اسامی مردان همسایه می میرد، می تواند کنار آنها بمیرد، قادر نخواهد بود که نام ها را بخاطر بسپارد، پس برای اینکه او از آنها استفاده نمی کند خیلی من فکر می کنم یک دسته از ترس است. ویلسون او را به خانه فرستاد تا در صورتی که او درگذشت، فکر کنم هنری باید بتواند نامش را به یاد بیاورد. به هر حال اگر این چیزی است که Crane در نظر دارد به تصویر بکشاند، اول شخص بهتر از یک شخص ثالث کار می کند که آن را به آنها تلفن می کند. این فقط برای شخص ثالث برای تماس با مردم @ سخنران با صدای بلند @ معنی ندارد اگر آن را در شخص اول از ذهن هنری بود. چیز دیگری. آیا می توانیم یک لحظه برای درک آنچه هنری فلمینگ شخصیت ناخوشایند را داریم، بیاوریم؟ به معنای واقعی کلمه، هیچ ارتباطی، دلگرمی یا احساسات برای او احساس نمی کردم (دوباره تصویر اول شخص به این کار کمک می کرد). هس bratty، خود محور و خودخواهانه. و کاملا رک و پوست کنده آزار دهنده! اگر او در کلاس من بود، احتمالا او را دوست نداشتم. این به نقطه ای رسید که من به آرامش امیدوار بودم که هدی را بشکنم فقط به این دلیل که او آن مزاحم بود. آره، آره، می دونم که کریون سعی داشت هنری را به معنای یک جنگجوی جنگی واقعی به نظر برساند، اما به عنوان یک نویسنده، شما نیز به خواننده نیاز دارید که در کنار شخصیت های شخصیتی قرار بگیرد تا به نوعی ارتباط برقرار یا ارتباطی داشته باشد یا حداقل به آنها نوعی از ویژگی شخصیت جالب توجه بدهید. هنری همانند یک تخته چوبی است و همچنین بسیار هیجان انگیز است. اکنون، همانطور که قبلا گفتم، من فکر می کنم یک کتاب خوب باید احساس شما را در نظر بگیرد. حتی پس از اتمام خواندن آن خوب، من قطعا چیزی در این کتاب احساس نکردم، حتی زمانی که کسی جان داد، زیرا نمی دانستم چه کسانی بودند. و این کتاب واقعا باعث نگرانی من در طول یا بعد از آن نشد. من هیچ چیز جدیدی در مورد جنگ داخلی نداشتم که قبل از آن نمی دانستم و این واقعیت که من چگونه می توانم با هنری ارتباط برقرار کنم، واقعا من را در ماجراهای خود متمرکز نکرد. به طوری که من هیچ فکر و احساس را نداشتم. به نظر من منفی بودن این کتاب ممکن است که من مجبور شدم آن را در کلاس انگلیسی بخوانم. اما اگر کتاب را دوست دارم، من آن را دوست دارم، مهم نیست که آن را به من اختصاص داده یا من خودم آن را بردارم. من فقط به این کتاب دست نیافتم همانطور که صادقانه فکر میکردم.
مشاهده لینک اصلی
نشان قرمز شجاعت توسط استفان کرونا نوشته شده است. این کتاب به دنبال سرباز جوان اتحادیه در جنگ های جنگ داخلی است. این امتیازات بالا و نقاط کم او را نشان می دهد. این کتاب می تواند برای مخاطبان مختلف نوشته شده باشد، کسی که این کتاب را کمی بهتر درک می کند. من به این کتاب از دیدگاه تاریخنگاری جدید نگاه کردم، یکی از دلایلی که این موضوع به این دلیل است که آنها در مورد بازنده ها زیاد حرف نمی زنند و در مقایسه با آنچه واقعا اتفاق افتاده، سخت است. من فکر می کنم که این یک کتاب خوب است، اما گاهی اوقات سخت است که برای درک این گفتگو سخت باشد. نشان قرمز شجاعت در مورد داستان یک نبرد از طریق چشم یک سرباز اتحادیه، هنری فلمینگ یا همچنین به عنوان \"جوانان\" شناخته می شود. نویسنده تنها از چندین بار در کل کتاب از نام شخصیت واقعی استفاده می کند، بنابراین اشتباه می شود. در ابتدای کتاب، هنری ترس دارد برای مبارزه با آن، او از میدان جنگ فرار می کند. در نهایت او شروع به تبدیل شدن به یک سرباز بیشتر می کند و می خواهد درآمد خود را از شجاعت بدست آورد - که این کار را در خط وظیفه انجام می دهد. او \"نشانۀ شجاعت\" خود را به دست می آورد، اما زمانی که او شلیک کرد، او فرار کرد و در آن زمان تصمیم گرفت که تبدیل به یک سرباز واقعی شود. از آنجا، او بهترین سرباز در هنگ خواهد بود و نمونه ای دیگر برای دیگران بود. نویسنده به ندرت از نام شخصیت استفاده می کند، او هر شخصیت را به عنوان یک نام مستعار مانند: جوان، سرباز با صدای بلند، سرباز بلند و سرباز نابود می کند. من خیلی با شما آشنا نیستم، اما گاهی اوقات او حتی نمی گوید که هنری در این کتاب صحبت می کند. هنگامی که یک شخصیت با شخصیت دیگری صحبت می کند، نویسنده گفتگو را مانند آن که در آن زمان نوشته شده است، می نویسد، اما می توان آن را بسیار سخت کرد تا هر کلمه ای را بخواند و به سختی درک کند که شما حتی نمی دانید که گفته می شود. سپس آخرین مشاهدات من این بود که وقتی هنری دور از جناح های دوگانه اول فرار کرد، نویسنده به او تصویر هایی را در سرش دید، اما هرگز در مورد این تصاویر در سرش چیزی نگفت و یا اگر چیز واقعی در زندگی واقعی بود. خواننده مجبور است حدس بزند و اگر من نویسنده بودم نمی خواستم خواننده من حدس بزند چه اتفاقاتی در کتاب رخ می دهد. در کل این یک کتاب خوب است، اما گاهی اوقات درک آن سخت است. من این اقدام را که این کتاب داشت و نویسنده به جزئیات خوب داده بود دوست داشتم. من آرزو می کنم نویسنده به ما گفت که جنگ در حال انجام است، اما حدس می زنم تصور شما می تواند از آنجا خارج شود. من این کتاب را به هر کسی که دوست دارد در مورد تاریخ و جنگ خواندن را توصیه کند. اگر بخواهید این کتاب را بخوانید، اطمینان حاصل کنید و به جزئیات کمی توجه کنید.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب نشان سرخ دلیری
خرید کتاب نشان سرخ دلیری
جستجوی کتاب نشان سرخ دلیری در گودریدز
مشاهده لینک اصلی
یک کتاب که در آن ما خواهیم دید که چگونه یک سرباز در میدان جنگ احساس می کند. استیون کرین ± آموزد AR atrevió به صورت پنهان از نژاد، همه سربازان برابر بودند و به همین دلیل به همان شیوه به barbarie.Reseà ± مواجه نمی: http://contandoteunlibro.blogspot.com. ..
مشاهده لینک اصلی
من این کتاب را 14 ساله که فکر می کنم تمام 47 سال پیش را مطالعه کردم. من اخیرا آن را خواندم من نمی تونم بگم که کاملا از من گرفته بود، اما من آن را به پایان رساندم، و من از آن لذت می بردم به پایان رسید. این احتمالا یک تصویر بسیار خوب از آنچه در مورد جنگ است، و نویسنده نشان می دهد که قهرمانان - و کمبود آنها - از مردان در نبرد نه به خوبی.
مشاهده لینک اصلی
خوب ما همه می دانیم که چگونه می توان آن را هنگامی که شما باید یک کتاب را برای کلاس انگلیسی بخوانید. معمولا شما آن را دوست ندارید، اگر شما آن را به تنهایی بخوانید. اما این یک مورد خاص است. من به شدت از این کتاب ها برای بسیاری از دلایل بسیاری ناراحت شدم (من می خواهم این را کوتاه نگه دارم). اول، مقدار توضیحات در کتاب. حالا من می دانم که Crane برای توصیف های دقیقش معروف است و اولین کسی است که موافق است او یک تصویر خوب را رنگ می کند. اما به اندازه کافی کافی است! آنها خیلی زیاد بودند تا به نقطه ای رسیدم که احساس کردم تقریبا مانع این داستان بیش از آن است که کمک کنم. دوم اینکه احساس کردم کتاب باید در شخص اول نوشته شود. اگر کرانا می خواست واقعا خوانندگان را نشان دهد که چه کسی جنگجوی جنگ داخلی با آن مواجه بود، باید آنرا در شخص اول بنویسد، آن را صمیمی تر و عمیق تر ساخت. احساس کردم دوست دارم با هنری بهتر ارتباط برقرار کنم. اما، من فکر می کنم او شخص سوم را انتخاب کرد تا بتواند توضیحات بیشتری را شامل شود. من فقط احساس می کنم از آنجا که کتاب تا حد زیادی بر روی روابط روانی هنری تمرکز می کند، شخص اول این موضوع را بهتر ارائه می دهد. سوم، توسعه شخصیت. این کتاب واقعا وجود نداشت. مطمئنا هنری بعد از جنگAman @ می شود، اما این واقعیت که Crane از هیچ نامی استفاده نمی کرد باعث شد گیج کننده باشد و شما به کاراکتر ها متصل شده یا حتی واقعا به آنها توجه داشته باشید. به عنوان مثال: زمانی که جیم جان من هیچ چیز را احساس نکرده بودم، در حقیقت من در حال یادآوری مواردی بودم که حتا آن را داشتم. من منظورم @ سرباز قد بلند @ واقعا کمکم نمیکنه. در حال حاضر، معلم انگلیسی من گفت که کریون آن را به این ترتیب نوشت زیرا هنری، به عنوان یک پسر جوان و ظاهرا بی کفایتی زمانی که به اسامی مردان همسایه می میرد، می تواند کنار آنها بمیرد، قادر نخواهد بود که نام ها را بخاطر بسپارد، پس برای اینکه او از آنها استفاده نمی کند خیلی من فکر می کنم یک دسته از ترس است. ویلسون او را به خانه فرستاد تا در صورتی که او درگذشت، فکر کنم هنری باید بتواند نامش را به یاد بیاورد. به هر حال اگر این چیزی است که Crane در نظر دارد به تصویر بکشاند، اول شخص بهتر از یک شخص ثالث کار می کند که آن را به آنها تلفن می کند. این فقط برای شخص ثالث برای تماس با مردم @ سخنران با صدای بلند @ معنی ندارد اگر آن را در شخص اول از ذهن هنری بود. چیز دیگری. آیا می توانیم یک لحظه برای درک آنچه هنری فلمینگ شخصیت ناخوشایند را داریم، بیاوریم؟ به معنای واقعی کلمه، هیچ ارتباطی، دلگرمی یا احساسات برای او احساس نمی کردم (دوباره تصویر اول شخص به این کار کمک می کرد). هس bratty، خود محور و خودخواهانه. و کاملا رک و پوست کنده آزار دهنده! اگر او در کلاس من بود، احتمالا او را دوست نداشتم. این به نقطه ای رسید که من به آرامش امیدوار بودم که هدی را بشکنم فقط به این دلیل که او آن مزاحم بود. آره، آره، می دونم که کریون سعی داشت هنری را به معنای یک جنگجوی جنگی واقعی به نظر برساند، اما به عنوان یک نویسنده، شما نیز به خواننده نیاز دارید که در کنار شخصیت های شخصیتی قرار بگیرد تا به نوعی ارتباط برقرار یا ارتباطی داشته باشد یا حداقل به آنها نوعی از ویژگی شخصیت جالب توجه بدهید. هنری همانند یک تخته چوبی است و همچنین بسیار هیجان انگیز است. اکنون، همانطور که قبلا گفتم، من فکر می کنم یک کتاب خوب باید احساس شما را در نظر بگیرد. حتی پس از اتمام خواندن آن خوب، من قطعا چیزی در این کتاب احساس نکردم، حتی زمانی که کسی جان داد، زیرا نمی دانستم چه کسانی بودند. و این کتاب واقعا باعث نگرانی من در طول یا بعد از آن نشد. من هیچ چیز جدیدی در مورد جنگ داخلی نداشتم که قبل از آن نمی دانستم و این واقعیت که من چگونه می توانم با هنری ارتباط برقرار کنم، واقعا من را در ماجراهای خود متمرکز نکرد. به طوری که من هیچ فکر و احساس را نداشتم. به نظر من منفی بودن این کتاب ممکن است که من مجبور شدم آن را در کلاس انگلیسی بخوانم. اما اگر کتاب را دوست دارم، من آن را دوست دارم، مهم نیست که آن را به من اختصاص داده یا من خودم آن را بردارم. من فقط به این کتاب دست نیافتم همانطور که صادقانه فکر میکردم.
مشاهده لینک اصلی
نشان قرمز شجاعت توسط استفان کرونا نوشته شده است. این کتاب به دنبال سرباز جوان اتحادیه در جنگ های جنگ داخلی است. این امتیازات بالا و نقاط کم او را نشان می دهد. این کتاب می تواند برای مخاطبان مختلف نوشته شده باشد، کسی که این کتاب را کمی بهتر درک می کند. من به این کتاب از دیدگاه تاریخنگاری جدید نگاه کردم، یکی از دلایلی که این موضوع به این دلیل است که آنها در مورد بازنده ها زیاد حرف نمی زنند و در مقایسه با آنچه واقعا اتفاق افتاده، سخت است. من فکر می کنم که این یک کتاب خوب است، اما گاهی اوقات سخت است که برای درک این گفتگو سخت باشد. نشان قرمز شجاعت در مورد داستان یک نبرد از طریق چشم یک سرباز اتحادیه، هنری فلمینگ یا همچنین به عنوان \"جوانان\" شناخته می شود. نویسنده تنها از چندین بار در کل کتاب از نام شخصیت واقعی استفاده می کند، بنابراین اشتباه می شود. در ابتدای کتاب، هنری ترس دارد برای مبارزه با آن، او از میدان جنگ فرار می کند. در نهایت او شروع به تبدیل شدن به یک سرباز بیشتر می کند و می خواهد درآمد خود را از شجاعت بدست آورد - که این کار را در خط وظیفه انجام می دهد. او \"نشانۀ شجاعت\" خود را به دست می آورد، اما زمانی که او شلیک کرد، او فرار کرد و در آن زمان تصمیم گرفت که تبدیل به یک سرباز واقعی شود. از آنجا، او بهترین سرباز در هنگ خواهد بود و نمونه ای دیگر برای دیگران بود. نویسنده به ندرت از نام شخصیت استفاده می کند، او هر شخصیت را به عنوان یک نام مستعار مانند: جوان، سرباز با صدای بلند، سرباز بلند و سرباز نابود می کند. من خیلی با شما آشنا نیستم، اما گاهی اوقات او حتی نمی گوید که هنری در این کتاب صحبت می کند. هنگامی که یک شخصیت با شخصیت دیگری صحبت می کند، نویسنده گفتگو را مانند آن که در آن زمان نوشته شده است، می نویسد، اما می توان آن را بسیار سخت کرد تا هر کلمه ای را بخواند و به سختی درک کند که شما حتی نمی دانید که گفته می شود. سپس آخرین مشاهدات من این بود که وقتی هنری دور از جناح های دوگانه اول فرار کرد، نویسنده به او تصویر هایی را در سرش دید، اما هرگز در مورد این تصاویر در سرش چیزی نگفت و یا اگر چیز واقعی در زندگی واقعی بود. خواننده مجبور است حدس بزند و اگر من نویسنده بودم نمی خواستم خواننده من حدس بزند چه اتفاقاتی در کتاب رخ می دهد. در کل این یک کتاب خوب است، اما گاهی اوقات درک آن سخت است. من این اقدام را که این کتاب داشت و نویسنده به جزئیات خوب داده بود دوست داشتم. من آرزو می کنم نویسنده به ما گفت که جنگ در حال انجام است، اما حدس می زنم تصور شما می تواند از آنجا خارج شود. من این کتاب را به هر کسی که دوست دارد در مورد تاریخ و جنگ خواندن را توصیه کند. اگر بخواهید این کتاب را بخوانید، اطمینان حاصل کنید و به جزئیات کمی توجه کنید.
مشاهده لینک اصلی