در کتاب طاعون آلبر کامو تصور میکند که بیماری همه‌گیر طاعون شهر اران را در برگرفته است و از خلال دفتر خاطرات دکتر ریو یک نفر شاهد وقایع، خواننده را در جریان این واقعه می‌گذارد، از روزی که موش‌های حامل میکروب در همه گوشه و کنار شهر ظاهر می‌شوند تا زمانی که بیماری طاعون در این شهر که از سایر نقاط دنیا جدا شده و میلیون‌ها نفر سکنه‌ی خود را از دست داده است، پایان می‌یابد. و کسانی که جان به سلامت برده‌اند، زندگی عادی را از سر می‌گیرند. طاعون داستانی است در عین حال واقعی و افسانه‌ای، یا بهتر بگوییم سمبولیک، در این کتاب بیماری وحشتناک طاعون مظهر شر است، چه از لحاظ مادی و چه از لحاظ معنوی.
خرید کتاب طاعون
جستجوی کتاب طاعون در گودریدز
معرفی کتاب طاعون از نگاه کاربران
تا به حال شهری را متصور شده اید که گرفتار بیماری واگیردار مهلکی باشد و به همین سبب مجبور به قطع ارتباطش با فضای خارج بشود؟ فکر می کنید عکس العمل ساکنین شهر نسبت به هم چه خواهد بود؟ رنج اسارت و هراس دائمی و مرگ اطرافیان را چگونه تاب خواهند آورد؟ می توانید با قدرت خیال، خود را ساکن چنین شهری تصور کنید و واکنش خود را بسنجید؟ فکر می کنید این گرفتاری تا چه حد شما و سایر ساکنان شهر را تغییر خواهد داد؟ شهر قبل از بیماری، با شهر بعد از بیماری یکی خواهد بود؟
آلبرکامو با رمان “طاعون” نه تنها چنین جامعه ای را با ریزبینی و دقت توصیف می کند بلکه خواننده را به سفری در درون بسیاری از شخصیت های داستان دعوت می کند. اولین صفحات کتاب ما را به شهر معمولی، گرم و ساحلی ” آران” می برد که طبق توصیفات، بارزترین خصیصه ی ساکنینش “اسیر عادات” خود بودن در همه ی امور، کار و تجارت، تفریح و حتی عشق است. چندی بعد توجه خواننده به رویت موشی مرده با دهانی خونین جلب میشود که بعدها به ده ها و صدها می رسد و همگی با غفلت و بی توجهی و حدس و گمان های بی منطق مردم و مسئولین به دست فراموشی سپرده می شود تا رویت اولین مرگ بیماری مشکوک به طاعون و بعدتر موارد مشابه بسیار که به اعلام زنگ خطر و بسته شدن دروازه های شهر منجر می شود. قطع تجارت، رفت و آمد و ارتباط با وابستگان خارج از دروازه ها، هراس ناشی از مرگ بر اثر طاعون را دو چندان می کند و حس تنها وانهاده شدن را در میان افراد تقویت می کند. این جاست که بی تفاوتی مردم نسبت به مرگ “موش ها”، غفلت جهانیان را نسبت به مرگ “مردم آران” یادآور می شود.
بعد از قرنطینه چیزی که توجه را به خود جلب می کند، تغییر واکنش ساکنین است؛ مردمی که در روزهای ابتدایی به هر دری می زدند تا خود را استثنا شمرده و از این وضعیت خلاصی یابند و در روزهای پایانی با ناامیدی به وضعیت خود خو گرفته اند و باز هم اسیر عادات گشته اند.
در این بین “دکتر ریو” با تلاش شبانه روزیش برای کمک به مبتلایان، فارغ از هراس ابتلا و مرگ خود، حس قهرمان بودن را به ذهن خواننده می آورد اما او خود از این نقش گریزان است. دکتر ریو اصرار دارد که عمل او نه قهرمانانه که تنها بخشی از حرفه ی اوست.اما منظور دکتر ریو کدام حرفه است؟ حرفه ی پزشکی؟ حرفه ی شهروند آران بودن؟ و یا حرفه ی انسان بودن؟
دکتر ریو الگوی بسیاری برای امدادرسانی به مبتلایان می گردد. او که همسرش را برای مداوا به خارج از شهر فرستاده بود و حالا کیلومترها دور از همسر بیمارش مشغول رسیدگی به امور داخلی آران طاعون زده است الهام بخش “رامبر” میشود. رامبر روزنامه نگاریست که حین ماموریتش گرفتار قرنطینه شد و در نتیجه ارتباط خود را با تنها عشق زندگیش از دست داد. در ابتدای داستان او خود را اهل آران نمی داند پس فرار از شرایط قرنطینه و رسیدن به شادی و عشق را صرفنظر از رنج و مصیبت سایرین، حق مسلم خود می داند. اما با توجه به تشابه وضعیت خود و دکتر، به تغییر، رشد و دگرگونی شخصیتی می رسد و با وجود مهیا شدن موقعیت فرار، می ماند تا شرافت و انسانیتش را نزد خود به اثبات برساند. هرچند تردید هردو ، هم “دکتر” و هم “رامبر” پابرجاست که کدام یک سنگین تر است؛ وظیفه آدمی نسبت به بشریت یا وظیفه ی او نسبت به عشق؟
تردید، عدم اطمینان و نسبی بودن، مسئله ای است که گریبان تک تک شخصیت های کامو را می گیرد. “پدر روحانی” شخصیتی معتقد به وجود خدا (در مقابل دکتر ریوی بی اعتقاد) که ابتدا طاعون را ثمره ی گناهان مردم شهر و راه حلش را توبه می داند، بعد از نظاره ی مرگ کودکی معصوم، باور و عقیده اش سست میشود و حتی حالت “مرگ مشکوک” وی نیز استعاره ای از اسیر تردید بودن تا آخرین لحظه حیاتش است. به زعم من پدر روحانی نیز با طاعون به پیشرفتی معنوی می رسد.
“گران” از دیگر شخصیت های داستان، همراه دکتر ریو در امداد رسانی است. او آرزوی نوشتن کتابی را در سر دارد که مدت هاست بر اثر افراط در ایده آل گرایی، از جمله ی ابتدایی کتابش بیشتر نرفته و تمام مدت مشغول ویرایش، جابجایی و جایگزینی لغات است و به زعم خود می خواهد نظر مثبت ناشران و خوانندگان را به اثرش جلب کند. تردید همیشگی او در استفاده از کلمات، از گران شخصیت مبالغه شده ای از همه ی انسان ها ساخته. او نیز با طاعون، سیر صعودی شخصیتی را طی میکند. در کمک رسانی پیش قدم می شود و نهایتا نامه ای برای همسرش می نویسد که او را ترک گفته و خود را از اسارت اولین جمله ی کتاب رها می سازد.
در مقابل این اشخاص ،هستند افرادی که از آب گل آلود شهر طاعون زده شان ماهی می گیرند. گران فروشی و احتکار در مقابل فقر و گرسنگی بسیاری از مردم ، فراری دادن افراد از قرنطینه شهر در مقابل مبالغ هنگفت ، رویگردانی از مبتلایان و ... همان نشانه های تغییر نزولی گروهی از بشریت در این مصایب است. @کتار@ از اشخاص داستان است که آگاهی از تلاشش برای خودکشی اولین صحنه آشنایی ما با اوست که شاید همدردی ما را نیز برانگیزد. اما آیا کتار که مجرمی است که تنها به دلیل فاجعه طاعون شهر، جرمش فعلا به فراموشی سپرده شده لایق این همدردی است؟ او که در امدادرسانی یاری نمی رساند و در این مصیبت برای خود پول جمع می کند و از هراس دستگیری، دوست ندارد هرگز شهر رنگ آرامش پس از طاعون را به خود ببیند؟ و همین هراس اوست که در نهایت او را به دام می اندازد
شکی نیست که طاعون اثری سمبلیک است و اشخاص و واژه ها غالبا استعاری هستند. طاعون شاید هر رنجی است که بشر امروزی را اسیر خود می کند. گاه ما با این رنج ها به تعالی می رسیم و گاه تغییری را به سوی قهقهرا در پیش می گیریم. از این شاهکار پرمعنای کامو به سادگی نمی توان گذاشت که نه یک بار بلکه چندبار باید آن را خواند و در تک تک جملات ارزشمندش تعمق کرد.
link:نوشته شده برای وبلاگ نوار
مشاهده لینک اصلی
توجه کرده اید که نمی توان بیماری های مختلف را در خود جمع کرد؟ فرض کنید که« شما یک بیماری سخت و یا علاج ناپذیر مانند سرطان جدی و یا سل حسابی داشته باشید، هرگز دچار طاعون و یا تیفوس نخواهید شد. غیر ممکن است. حتی مسئله از این حد هم فراتر می رود، زیرا شما هرگز ندیده اید که یک سرطانی در حادثه اتومبیل بمیرد.»
آلبر کامو با قلم اعجاب برانگیز خود از طاعون می‌‌گوید اما کدام نوع طاعون؟ او در سراسر داستان انسانها را به چالش می‌کشد. به عقیده‌ی من در کل کتاب طاعون، استعاره‌ای است از تمام رفتارهای بشری که با سیری صعودی ولی آرام در زندگی بشر جان می‌گیرند در حالیکه همه متوجه پول و اخلاقیات ظاهری و موقتی هستند و حال آنکه غفلت از طاعون می تواند چه آثار جبران ناپذیری داشته باشد.
آلبر کامو در طول داستان جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که به ناگاه دچار بیماری مرگ‌باری میشود و تمام اخلاقیات و ارز‌ش‌ها که گمان می‌رفت در آن جامعه نهادینه شده به یکباره ناپدید می شوند. همه تنها سلامتی و جان خود را مهم می‌شمارند و عده‌ی کمی در راه کمک به بیماران و پیشگیری از شیوع همگانی طاعون دست به کمک می‌زنند. او از انسان‌هایی سخن به میان می‌آورد که به عقیده‌ی خود بسیار مبادی اخلاق و فرهنگ هستند و به هیچ چیز جز پول فکر نمی‌کنند اما بعد از شیوع طاعون چه؟ وقتی صحبت از مرگ و زندگی شود؛ اخلاقیات، عشق، ایثار و فداکاری چقدر بروز خواهند کرد؟ به عقیده‌ی من در کل کتاب، طاعون، استعاره‌ای است از تمام رفتارهای بشری که با سیری صعودی ولی آرام در زندگی بشر جان می‌گیرند در حالیکه همه متوجه پول و اخلاقیات ظاهری و موقتی هستند و حال آنکه غفلت از طاعون می تواند چه آثار جبران ناپذیری داشته باشد. به راستی آیا در این کتاب طاعون یک بیماری است یا استعاره‌ای است از صفتی که ما انسانها در تاریکی درونمان سال‌ها پروشش می دهیم و یکباره و یا تدریجی به جامعه عرضه می‌نماییم.
مشاهده لینک اصلی
â € œAh، اگر این یک زلزله بود! لرزش خوب و بحث بیشتر در مورد این مورد نیست. آنها به عنوان مرده و زنده و به پایان رسیده اند. در حالی که این زباله زباله! حتی کسانی که لازم نیست آن را به نظر می رسد را در corazónâ € .بسیاری coincidirán من که لا ماهی یکی از بهترین داستان هایی که تاکنون در قرن بیستم نوشته شده است. سطح رئالیسم به دست آمده توسط آلبر کامو شگفت انگیز است و آن را با استفاده از منابع، همه موثر و در هیچ موردی به عنوان یک ضربه کم استفاده می شود. از اولین علائم این بیماری، سیگنال ± موش در حال ظهور از اعماق از گسترش این بیماری در انسان های اولیه و سلطنت مخرب از طاعون می میرند، خواننده تا بدون استراحت، فراتر از دیدار با بسیاری از معابر گفت و گو، از آنجایی که آنها احساس به همان فشار به عنوان شهروندان Orán، با وزن شمشیر در hombros.Y Damócles او این است که طاعون نمی شکند و یا امتیازات آن را تبعیض نمی کند، انتخابی نیست. او در مورد طبقات اجتماعی، سن و سلسله مراتب اهمیتی نمی دهد. حملات، آلوده و سریع می شود. بدون ترس یا مراقبت این شهرستان شروع به تغییر عادات خود را به عنوان شدید و چه یک بار به صورت عادی زندگی می کرد در حال حاضر بخشی از حیطه های طاعون. و این زندگی روزانه جدید در اور است. همه چیز متوقف شده است، خیابان ها بی قرار، سیاه و سفید، سایه دار و شهروندان محکوم به آینده خاکستری و نامشخص است. مرزها بسته شده اند، کسب و کار با نابودی آنها، مردم در خانه های خود و ساختمان های عمومی تبدیل به بیمارستان های زمینه ای می شوند. قرنطینه مورد نیاز است و به این دلیل، اعضای خانواده بیمار به سرعت از سالم، که هرگز آنها را ببینید دوباره به عنوان طولانی به عنوان طاعون از هم جدا و روشن بود که همه چیز ضربهای وارد روح وقایع oranense.El است می گوید زندگی شخصیت های اصلی، به ویژه دکتر برنارد Rieux از battler بزرگ در برابر طاعون و همچنین © N از برخی از همکاران خود را به عنوان ژان Tarrou (شخصیت بیشتر به سمت filosófico از کتاب)، Cottard، جوزف بزرگ، روزنامه نگار ریموند Rambert، دکتر قلعه و پدر Paneloux.Para بسیار در مورد این شخصیت فقط رفتن به اظهار نظر که دکتر Rieux و Tarrou، هر دو دوستان و خواص adentrada داستان را آشکار نمی شخصیت های که من تحت تاثیر بیشتری دارند. نگرش رواقی Rieux قبل از پیش از بیماری همه گیر، مؤمن کمی به خدا و بیش به خستگی به دلیل مبارزه علیه این طاعون، با افکار عمیق از Tarrou که در آن اخلاق، مذهب و پوچی تبدیل پایدار بسیاری از طرح داستان و با هم همه شخصیت ها، اما انجام این کار hincapià © در Tarrou، Cottard و پدر à © STE Paneloux.Respecto دوم، در طول زمان از álgido طاعون بیشتر ، پدر Paneloux فراهم می کند خطبه معنا که واقعا به آن مربوط تلفظ پدر Mapple در کتاب موبی دیک که وفادار پیش بینی خطرات ناشی از دریا و در معرض خطر ایمان مردان به خدا از طریق © ها بند توپ Jonas و نهنگ. شباهت بین دو خطبه باریک است، زیرا هر دو از مردان خواستند تا قبول اراده خدا، اما یک نقطه رسیده است که در آن مومن حداقل برابر با استیک ترین © rrimo ملحد. و نه این تنها لحظه ای است که کامو در رمان به جهش های متقابل می انجامد. وضعیت که در آن شهروندان از رحمت Orána طاعون هستند امکان افشای نقاط مختلف از نظر حمایت وجودی از تنوع personajes.Cabe خود را می دهد همچنین © اشاره N ± راهنمای و یا باعث می شود شما یکی از نویسندگان مورد علاقه خود را، فرانتس کافکا، زمانی که به عنوان ادای احترام به روند رمان @The، Cottard گفت:No که مورد من است، اما من در حال خواندن رمان. در آنجا آنها دچار ناراحتی می کنند که به طور ناگهانی یک روز صبح می شوند. آنها از او مراقبت می کردند و او آن را نمی شناخت. آنها در دفاتر در مورد او صحبت می کردند، نام او را در چیپس نوشتند. آیا فکر می کنید این عادلانه است؟ آیا شما فکر می کنید که این حق را برای یک مرد وجود دارد؟ »پوچ بودن قضاوت به نوعی مربوط به طاعون است. انسانها مانند برگ در رمان کافکا همانند برگ های کتک خورده اند. همه چیز دلخواه برای طاعون است، چرا که او می کند آنچه quiere.En جای دیگر به صراحت و بدون آن نامگذاری، اشاره به Mersault، شخصیت معروف خود در خارج از کشور @The: به معنیen از یک مکالمه، فروشنده از سخن گفته بود روند اخیر که سر و صدای زیادی در الجزیره ایجاد کرده است. این یک کارمند جوان بود که در ساحل یک عرب را کشت. فراتر از تشریفات از رمان، همیشه وجود دارد اتاق برای ارتباط با دیگر طرف از ادبیات و کسانی که همه چیز که مرا خشنود زیادی برای پیدا کردن در رمان وقتی که ترکها leo.La اخلاقی، طاعون هیچ آتش بس و مردان، تنها مرگ و میر، پس از نگرانی اولیه، از وحشت عبور می کنند، به پراکسیسم و پذیرش ...
مشاهده لینک اصلی
این کتاب یکی از تاثیر گذار ترین در زندگی من بوده است. کامو با استفاده از فرضیه یک شهر آلوده طاعون و قرنطینه از بقیه جهان برای کشف برخی از سوالات فلسفی بزرگ است. من اکتشاف دینم را از دین بسیار محکم می بینم - که خدا قادر به جلوگیری از شر است و بنابراین قادر مطلق نیست یا اینکه خداوند همه قدرتمند است و بنابراین شر را می پذیرد. هر دو گزینه برای کامو یک خدا نیست که ارزش عبادت داشته باشد. بسیاری از افراد غریبه را می خوانند و فکر می کنند کامو بدبینانه است، او آزمایش تجسمی را انجام داده است که همه چیز به شدت پوچ است و به هیچ چیزی اعتقاد ندارد. طاعون پس از غریبه نوشته شده است و نمونه ای واضح از چگونگی خوشبینی کامو است. او ممکن است به خدا اعتقاد ندارد یا معنای بالایی ندارد، اما او و شخصیت های او نمی توانند عشق خود را به بشریت، طبیعت و نیاز به کمک به دیگران انکار کنند. صحنه ای از شنا کردن دو دوست در ذهن من به عنوان نمونه ای کامل از این است. به طور کلی، این کتاب به معنای زیادی برای من است و ممکن است با دیگران به دنبال یک فلسفه است که از دین یا عقاید مشتق نشده است. این یک داستان قدرتمند با مقدار زیادی از چیزهایی است که شما را در طول مدت گذشته از آخرین صفحه فکر می کند.
مشاهده لینک اصلی
به نحوی که کامو به ارمغان می آورد انسان گرایی، خوش بینی و نقش عشق به داستان غم انگیز پلاک بوبونی در Oran در سال 1940، الجزایر. اول همه موش ها می میرند و سپس از آنجا می رویم. پس از تحریمها و تاخیرهای بسیار بوروکراتیک، شهر با قرنطینه از دنیا خارج میشود. بسیاری از تمرکز داستان این است که برای چند ماه که با شانس از عزیزان جدا شده اند. بعضی از برنامه ها برای فرار از شهر وجود دارد. اما عمدتا پایداری مفرط و بی تفاوتی در بسیاری از شهرها رخ می دهد. کامو از رنج و مرگ کودکان استفاده می کند تا نقش خدا و دین را بازتاب دهد. هوای بی نظیر، خشك، بادگیر، شهر ویرانگر به خوبی تصویر می كند كه این شبیه شخصیت داستان است. مفهوم تم مذهبی و تخریب شهر مکزیکی در گراهام سبز قدرت و افتخار را یادآوری کرد. اگر فکر کنید که این یک کتاب فوق العاده افسرده است، شما را از بین نمی برد.
مشاهده لینک اصلی
خواندن دوم این یک کتاب ضروری است. اگر یک قاعده وجود داشته باشد، طاعون به آن تعلق دارد. چندین چیز از این طریق به من علاقه مند است. اغلب راویان برای نوشتن درباره روحیه جمعی شهرها مؤثرترند. این دستگاه من را به عنوان پیشرفت در رمان های کارگر شوروی روز (1947) زد. این پروس به اندازه سهمیه بندی پمپ نشده است. (باید جایی که دانشآموزان این موضوع را درک می کنند وجود داشته باشد. من باید LC را جستجو کنم.) هیچکدام از کارفرمایان سوپرمن ایده آل نیستند، اما پرتره از افراد با هر دو نقص و نقاط قوت. یکی از شگفتی ها این است که تا چه اندازه رمان دارای قصد آموزش است. با توجه به این مشاهدات، منظور من این نیست که کتاب های سبک های زیبا، درخشندگی خالص آن، بینش عمیق خود را به زندگی، مرگ و وظیفه بیفزایند. این یک کتاب شگفت آور است و من آن را به شدت توصیه می کنم. ترجمه جدیدی از تبعید و پادشاهی در سال 2007 ظاهر شد. آیا ممکن است ترجمه جدیدی از The The Deluge دور باشد؟ بیایید امیدوار باشیم این یکی در سال 1948 منتشر شد!
مشاهده لینک اصلی
@ بیخوابی، بی دست و پا، بی روح، شهر اورن به نظر می رسد با آرامش به پایان می رسد و بعد از مدتی شما به راحتی در آنجا می خوابید. @ طاعون در شهر اورن، یک شهر در الجزایر است که تجسس طاعون بوبونی را تجربه می کند و به زودی تحت قرنطینه قرار می گیرد. ما شاهد تغییراتی در این جامعه هستیم زیرا آنها از جهان خارج قطع شده اند؛ آنها همه ی رفتارهای احساسی را از هیستری، ناامیدی، خستگی، عدم قطعیت، خود بازتاب و ترس تجربه می کنند. طاعون قطعا یک کتاب افسرده است، نمی تواند در غیر این صورت با موضوع مورد بحث قرار گیرد. من، به طور کلی، یک شخص سوزاننده بود، بنابراین برخی از توصیفات طاعون سخت بود، اما من باید بگویم، آنها را ساخته شده من بیشتر تحت تاثیر قرار کامو نوشتن سبک. من ساختار کتاب را دوست داشتم این داستان توسط یک راوی ناشناس، که وعده داده بود خود را در پایان کتاب بیان کند، گفته شد. من فکر می کنم این واقعیت است که او از یک داستان دیگری از شهادت شهادت در این داستان استفاده می کند، قطعا غریبی به روایت اضافه می کند. یکی از بخش های هیجان انگیز در کتاب برای من این بود که راوی در مورد دادگاه از @ Stranger @ درگذشت: DSo، بار دیگر من توسط کامو تحت تاثیر قرار گرفته است. قطعا آسان نیست خواندن اما یک پاداش است.
مشاهده لینک اصلی
کتاب های مرتبط با - کتاب طاعون
خرید کتاب طاعون
جستجوی کتاب طاعون در گودریدز
آلبرکامو با رمان “طاعون” نه تنها چنین جامعه ای را با ریزبینی و دقت توصیف می کند بلکه خواننده را به سفری در درون بسیاری از شخصیت های داستان دعوت می کند. اولین صفحات کتاب ما را به شهر معمولی، گرم و ساحلی ” آران” می برد که طبق توصیفات، بارزترین خصیصه ی ساکنینش “اسیر عادات” خود بودن در همه ی امور، کار و تجارت، تفریح و حتی عشق است. چندی بعد توجه خواننده به رویت موشی مرده با دهانی خونین جلب میشود که بعدها به ده ها و صدها می رسد و همگی با غفلت و بی توجهی و حدس و گمان های بی منطق مردم و مسئولین به دست فراموشی سپرده می شود تا رویت اولین مرگ بیماری مشکوک به طاعون و بعدتر موارد مشابه بسیار که به اعلام زنگ خطر و بسته شدن دروازه های شهر منجر می شود. قطع تجارت، رفت و آمد و ارتباط با وابستگان خارج از دروازه ها، هراس ناشی از مرگ بر اثر طاعون را دو چندان می کند و حس تنها وانهاده شدن را در میان افراد تقویت می کند. این جاست که بی تفاوتی مردم نسبت به مرگ “موش ها”، غفلت جهانیان را نسبت به مرگ “مردم آران” یادآور می شود.
بعد از قرنطینه چیزی که توجه را به خود جلب می کند، تغییر واکنش ساکنین است؛ مردمی که در روزهای ابتدایی به هر دری می زدند تا خود را استثنا شمرده و از این وضعیت خلاصی یابند و در روزهای پایانی با ناامیدی به وضعیت خود خو گرفته اند و باز هم اسیر عادات گشته اند.
در این بین “دکتر ریو” با تلاش شبانه روزیش برای کمک به مبتلایان، فارغ از هراس ابتلا و مرگ خود، حس قهرمان بودن را به ذهن خواننده می آورد اما او خود از این نقش گریزان است. دکتر ریو اصرار دارد که عمل او نه قهرمانانه که تنها بخشی از حرفه ی اوست.اما منظور دکتر ریو کدام حرفه است؟ حرفه ی پزشکی؟ حرفه ی شهروند آران بودن؟ و یا حرفه ی انسان بودن؟
دکتر ریو الگوی بسیاری برای امدادرسانی به مبتلایان می گردد. او که همسرش را برای مداوا به خارج از شهر فرستاده بود و حالا کیلومترها دور از همسر بیمارش مشغول رسیدگی به امور داخلی آران طاعون زده است الهام بخش “رامبر” میشود. رامبر روزنامه نگاریست که حین ماموریتش گرفتار قرنطینه شد و در نتیجه ارتباط خود را با تنها عشق زندگیش از دست داد. در ابتدای داستان او خود را اهل آران نمی داند پس فرار از شرایط قرنطینه و رسیدن به شادی و عشق را صرفنظر از رنج و مصیبت سایرین، حق مسلم خود می داند. اما با توجه به تشابه وضعیت خود و دکتر، به تغییر، رشد و دگرگونی شخصیتی می رسد و با وجود مهیا شدن موقعیت فرار، می ماند تا شرافت و انسانیتش را نزد خود به اثبات برساند. هرچند تردید هردو ، هم “دکتر” و هم “رامبر” پابرجاست که کدام یک سنگین تر است؛ وظیفه آدمی نسبت به بشریت یا وظیفه ی او نسبت به عشق؟
تردید، عدم اطمینان و نسبی بودن، مسئله ای است که گریبان تک تک شخصیت های کامو را می گیرد. “پدر روحانی” شخصیتی معتقد به وجود خدا (در مقابل دکتر ریوی بی اعتقاد) که ابتدا طاعون را ثمره ی گناهان مردم شهر و راه حلش را توبه می داند، بعد از نظاره ی مرگ کودکی معصوم، باور و عقیده اش سست میشود و حتی حالت “مرگ مشکوک” وی نیز استعاره ای از اسیر تردید بودن تا آخرین لحظه حیاتش است. به زعم من پدر روحانی نیز با طاعون به پیشرفتی معنوی می رسد.
“گران” از دیگر شخصیت های داستان، همراه دکتر ریو در امداد رسانی است. او آرزوی نوشتن کتابی را در سر دارد که مدت هاست بر اثر افراط در ایده آل گرایی، از جمله ی ابتدایی کتابش بیشتر نرفته و تمام مدت مشغول ویرایش، جابجایی و جایگزینی لغات است و به زعم خود می خواهد نظر مثبت ناشران و خوانندگان را به اثرش جلب کند. تردید همیشگی او در استفاده از کلمات، از گران شخصیت مبالغه شده ای از همه ی انسان ها ساخته. او نیز با طاعون، سیر صعودی شخصیتی را طی میکند. در کمک رسانی پیش قدم می شود و نهایتا نامه ای برای همسرش می نویسد که او را ترک گفته و خود را از اسارت اولین جمله ی کتاب رها می سازد.
در مقابل این اشخاص ،هستند افرادی که از آب گل آلود شهر طاعون زده شان ماهی می گیرند. گران فروشی و احتکار در مقابل فقر و گرسنگی بسیاری از مردم ، فراری دادن افراد از قرنطینه شهر در مقابل مبالغ هنگفت ، رویگردانی از مبتلایان و ... همان نشانه های تغییر نزولی گروهی از بشریت در این مصایب است. @کتار@ از اشخاص داستان است که آگاهی از تلاشش برای خودکشی اولین صحنه آشنایی ما با اوست که شاید همدردی ما را نیز برانگیزد. اما آیا کتار که مجرمی است که تنها به دلیل فاجعه طاعون شهر، جرمش فعلا به فراموشی سپرده شده لایق این همدردی است؟ او که در امدادرسانی یاری نمی رساند و در این مصیبت برای خود پول جمع می کند و از هراس دستگیری، دوست ندارد هرگز شهر رنگ آرامش پس از طاعون را به خود ببیند؟ و همین هراس اوست که در نهایت او را به دام می اندازد
شکی نیست که طاعون اثری سمبلیک است و اشخاص و واژه ها غالبا استعاری هستند. طاعون شاید هر رنجی است که بشر امروزی را اسیر خود می کند. گاه ما با این رنج ها به تعالی می رسیم و گاه تغییری را به سوی قهقهرا در پیش می گیریم. از این شاهکار پرمعنای کامو به سادگی نمی توان گذاشت که نه یک بار بلکه چندبار باید آن را خواند و در تک تک جملات ارزشمندش تعمق کرد.
link:نوشته شده برای وبلاگ نوار
مشاهده لینک اصلی
توجه کرده اید که نمی توان بیماری های مختلف را در خود جمع کرد؟ فرض کنید که« شما یک بیماری سخت و یا علاج ناپذیر مانند سرطان جدی و یا سل حسابی داشته باشید، هرگز دچار طاعون و یا تیفوس نخواهید شد. غیر ممکن است. حتی مسئله از این حد هم فراتر می رود، زیرا شما هرگز ندیده اید که یک سرطانی در حادثه اتومبیل بمیرد.»
آلبر کامو با قلم اعجاب برانگیز خود از طاعون می‌‌گوید اما کدام نوع طاعون؟ او در سراسر داستان انسانها را به چالش می‌کشد. به عقیده‌ی من در کل کتاب طاعون، استعاره‌ای است از تمام رفتارهای بشری که با سیری صعودی ولی آرام در زندگی بشر جان می‌گیرند در حالیکه همه متوجه پول و اخلاقیات ظاهری و موقتی هستند و حال آنکه غفلت از طاعون می تواند چه آثار جبران ناپذیری داشته باشد.
آلبر کامو در طول داستان جامعه‌ای را به تصویر می‌کشد که به ناگاه دچار بیماری مرگ‌باری میشود و تمام اخلاقیات و ارز‌ش‌ها که گمان می‌رفت در آن جامعه نهادینه شده به یکباره ناپدید می شوند. همه تنها سلامتی و جان خود را مهم می‌شمارند و عده‌ی کمی در راه کمک به بیماران و پیشگیری از شیوع همگانی طاعون دست به کمک می‌زنند. او از انسان‌هایی سخن به میان می‌آورد که به عقیده‌ی خود بسیار مبادی اخلاق و فرهنگ هستند و به هیچ چیز جز پول فکر نمی‌کنند اما بعد از شیوع طاعون چه؟ وقتی صحبت از مرگ و زندگی شود؛ اخلاقیات، عشق، ایثار و فداکاری چقدر بروز خواهند کرد؟ به عقیده‌ی من در کل کتاب، طاعون، استعاره‌ای است از تمام رفتارهای بشری که با سیری صعودی ولی آرام در زندگی بشر جان می‌گیرند در حالیکه همه متوجه پول و اخلاقیات ظاهری و موقتی هستند و حال آنکه غفلت از طاعون می تواند چه آثار جبران ناپذیری داشته باشد. به راستی آیا در این کتاب طاعون یک بیماری است یا استعاره‌ای است از صفتی که ما انسانها در تاریکی درونمان سال‌ها پروشش می دهیم و یکباره و یا تدریجی به جامعه عرضه می‌نماییم.
مشاهده لینک اصلی
â € œAh، اگر این یک زلزله بود! لرزش خوب و بحث بیشتر در مورد این مورد نیست. آنها به عنوان مرده و زنده و به پایان رسیده اند. در حالی که این زباله زباله! حتی کسانی که لازم نیست آن را به نظر می رسد را در corazónâ € .بسیاری coincidirán من که لا ماهی یکی از بهترین داستان هایی که تاکنون در قرن بیستم نوشته شده است. سطح رئالیسم به دست آمده توسط آلبر کامو شگفت انگیز است و آن را با استفاده از منابع، همه موثر و در هیچ موردی به عنوان یک ضربه کم استفاده می شود. از اولین علائم این بیماری، سیگنال ± موش در حال ظهور از اعماق از گسترش این بیماری در انسان های اولیه و سلطنت مخرب از طاعون می میرند، خواننده تا بدون استراحت، فراتر از دیدار با بسیاری از معابر گفت و گو، از آنجایی که آنها احساس به همان فشار به عنوان شهروندان Orán، با وزن شمشیر در hombros.Y Damócles او این است که طاعون نمی شکند و یا امتیازات آن را تبعیض نمی کند، انتخابی نیست. او در مورد طبقات اجتماعی، سن و سلسله مراتب اهمیتی نمی دهد. حملات، آلوده و سریع می شود. بدون ترس یا مراقبت این شهرستان شروع به تغییر عادات خود را به عنوان شدید و چه یک بار به صورت عادی زندگی می کرد در حال حاضر بخشی از حیطه های طاعون. و این زندگی روزانه جدید در اور است. همه چیز متوقف شده است، خیابان ها بی قرار، سیاه و سفید، سایه دار و شهروندان محکوم به آینده خاکستری و نامشخص است. مرزها بسته شده اند، کسب و کار با نابودی آنها، مردم در خانه های خود و ساختمان های عمومی تبدیل به بیمارستان های زمینه ای می شوند. قرنطینه مورد نیاز است و به این دلیل، اعضای خانواده بیمار به سرعت از سالم، که هرگز آنها را ببینید دوباره به عنوان طولانی به عنوان طاعون از هم جدا و روشن بود که همه چیز ضربهای وارد روح وقایع oranense.El است می گوید زندگی شخصیت های اصلی، به ویژه دکتر برنارد Rieux از battler بزرگ در برابر طاعون و همچنین © N از برخی از همکاران خود را به عنوان ژان Tarrou (شخصیت بیشتر به سمت filosófico از کتاب)، Cottard، جوزف بزرگ، روزنامه نگار ریموند Rambert، دکتر قلعه و پدر Paneloux.Para بسیار در مورد این شخصیت فقط رفتن به اظهار نظر که دکتر Rieux و Tarrou، هر دو دوستان و خواص adentrada داستان را آشکار نمی شخصیت های که من تحت تاثیر بیشتری دارند. نگرش رواقی Rieux قبل از پیش از بیماری همه گیر، مؤمن کمی به خدا و بیش به خستگی به دلیل مبارزه علیه این طاعون، با افکار عمیق از Tarrou که در آن اخلاق، مذهب و پوچی تبدیل پایدار بسیاری از طرح داستان و با هم همه شخصیت ها، اما انجام این کار hincapià © در Tarrou، Cottard و پدر à © STE Paneloux.Respecto دوم، در طول زمان از álgido طاعون بیشتر ، پدر Paneloux فراهم می کند خطبه معنا که واقعا به آن مربوط تلفظ پدر Mapple در کتاب موبی دیک که وفادار پیش بینی خطرات ناشی از دریا و در معرض خطر ایمان مردان به خدا از طریق © ها بند توپ Jonas و نهنگ. شباهت بین دو خطبه باریک است، زیرا هر دو از مردان خواستند تا قبول اراده خدا، اما یک نقطه رسیده است که در آن مومن حداقل برابر با استیک ترین © rrimo ملحد. و نه این تنها لحظه ای است که کامو در رمان به جهش های متقابل می انجامد. وضعیت که در آن شهروندان از رحمت Orána طاعون هستند امکان افشای نقاط مختلف از نظر حمایت وجودی از تنوع personajes.Cabe خود را می دهد همچنین © اشاره N ± راهنمای و یا باعث می شود شما یکی از نویسندگان مورد علاقه خود را، فرانتس کافکا، زمانی که به عنوان ادای احترام به روند رمان @The، Cottard گفت:No که مورد من است، اما من در حال خواندن رمان. در آنجا آنها دچار ناراحتی می کنند که به طور ناگهانی یک روز صبح می شوند. آنها از او مراقبت می کردند و او آن را نمی شناخت. آنها در دفاتر در مورد او صحبت می کردند، نام او را در چیپس نوشتند. آیا فکر می کنید این عادلانه است؟ آیا شما فکر می کنید که این حق را برای یک مرد وجود دارد؟ »پوچ بودن قضاوت به نوعی مربوط به طاعون است. انسانها مانند برگ در رمان کافکا همانند برگ های کتک خورده اند. همه چیز دلخواه برای طاعون است، چرا که او می کند آنچه quiere.En جای دیگر به صراحت و بدون آن نامگذاری، اشاره به Mersault، شخصیت معروف خود در خارج از کشور @The: به معنیen از یک مکالمه، فروشنده از سخن گفته بود روند اخیر که سر و صدای زیادی در الجزیره ایجاد کرده است. این یک کارمند جوان بود که در ساحل یک عرب را کشت. فراتر از تشریفات از رمان، همیشه وجود دارد اتاق برای ارتباط با دیگر طرف از ادبیات و کسانی که همه چیز که مرا خشنود زیادی برای پیدا کردن در رمان وقتی که ترکها leo.La اخلاقی، طاعون هیچ آتش بس و مردان، تنها مرگ و میر، پس از نگرانی اولیه، از وحشت عبور می کنند، به پراکسیسم و پذیرش ...
مشاهده لینک اصلی
این کتاب یکی از تاثیر گذار ترین در زندگی من بوده است. کامو با استفاده از فرضیه یک شهر آلوده طاعون و قرنطینه از بقیه جهان برای کشف برخی از سوالات فلسفی بزرگ است. من اکتشاف دینم را از دین بسیار محکم می بینم - که خدا قادر به جلوگیری از شر است و بنابراین قادر مطلق نیست یا اینکه خداوند همه قدرتمند است و بنابراین شر را می پذیرد. هر دو گزینه برای کامو یک خدا نیست که ارزش عبادت داشته باشد. بسیاری از افراد غریبه را می خوانند و فکر می کنند کامو بدبینانه است، او آزمایش تجسمی را انجام داده است که همه چیز به شدت پوچ است و به هیچ چیزی اعتقاد ندارد. طاعون پس از غریبه نوشته شده است و نمونه ای واضح از چگونگی خوشبینی کامو است. او ممکن است به خدا اعتقاد ندارد یا معنای بالایی ندارد، اما او و شخصیت های او نمی توانند عشق خود را به بشریت، طبیعت و نیاز به کمک به دیگران انکار کنند. صحنه ای از شنا کردن دو دوست در ذهن من به عنوان نمونه ای کامل از این است. به طور کلی، این کتاب به معنای زیادی برای من است و ممکن است با دیگران به دنبال یک فلسفه است که از دین یا عقاید مشتق نشده است. این یک داستان قدرتمند با مقدار زیادی از چیزهایی است که شما را در طول مدت گذشته از آخرین صفحه فکر می کند.
مشاهده لینک اصلی
به نحوی که کامو به ارمغان می آورد انسان گرایی، خوش بینی و نقش عشق به داستان غم انگیز پلاک بوبونی در Oran در سال 1940، الجزایر. اول همه موش ها می میرند و سپس از آنجا می رویم. پس از تحریمها و تاخیرهای بسیار بوروکراتیک، شهر با قرنطینه از دنیا خارج میشود. بسیاری از تمرکز داستان این است که برای چند ماه که با شانس از عزیزان جدا شده اند. بعضی از برنامه ها برای فرار از شهر وجود دارد. اما عمدتا پایداری مفرط و بی تفاوتی در بسیاری از شهرها رخ می دهد. کامو از رنج و مرگ کودکان استفاده می کند تا نقش خدا و دین را بازتاب دهد. هوای بی نظیر، خشك، بادگیر، شهر ویرانگر به خوبی تصویر می كند كه این شبیه شخصیت داستان است. مفهوم تم مذهبی و تخریب شهر مکزیکی در گراهام سبز قدرت و افتخار را یادآوری کرد. اگر فکر کنید که این یک کتاب فوق العاده افسرده است، شما را از بین نمی برد.
مشاهده لینک اصلی
خواندن دوم این یک کتاب ضروری است. اگر یک قاعده وجود داشته باشد، طاعون به آن تعلق دارد. چندین چیز از این طریق به من علاقه مند است. اغلب راویان برای نوشتن درباره روحیه جمعی شهرها مؤثرترند. این دستگاه من را به عنوان پیشرفت در رمان های کارگر شوروی روز (1947) زد. این پروس به اندازه سهمیه بندی پمپ نشده است. (باید جایی که دانشآموزان این موضوع را درک می کنند وجود داشته باشد. من باید LC را جستجو کنم.) هیچکدام از کارفرمایان سوپرمن ایده آل نیستند، اما پرتره از افراد با هر دو نقص و نقاط قوت. یکی از شگفتی ها این است که تا چه اندازه رمان دارای قصد آموزش است. با توجه به این مشاهدات، منظور من این نیست که کتاب های سبک های زیبا، درخشندگی خالص آن، بینش عمیق خود را به زندگی، مرگ و وظیفه بیفزایند. این یک کتاب شگفت آور است و من آن را به شدت توصیه می کنم. ترجمه جدیدی از تبعید و پادشاهی در سال 2007 ظاهر شد. آیا ممکن است ترجمه جدیدی از The The Deluge دور باشد؟ بیایید امیدوار باشیم این یکی در سال 1948 منتشر شد!
مشاهده لینک اصلی
@ بیخوابی، بی دست و پا، بی روح، شهر اورن به نظر می رسد با آرامش به پایان می رسد و بعد از مدتی شما به راحتی در آنجا می خوابید. @ طاعون در شهر اورن، یک شهر در الجزایر است که تجسس طاعون بوبونی را تجربه می کند و به زودی تحت قرنطینه قرار می گیرد. ما شاهد تغییراتی در این جامعه هستیم زیرا آنها از جهان خارج قطع شده اند؛ آنها همه ی رفتارهای احساسی را از هیستری، ناامیدی، خستگی، عدم قطعیت، خود بازتاب و ترس تجربه می کنند. طاعون قطعا یک کتاب افسرده است، نمی تواند در غیر این صورت با موضوع مورد بحث قرار گیرد. من، به طور کلی، یک شخص سوزاننده بود، بنابراین برخی از توصیفات طاعون سخت بود، اما من باید بگویم، آنها را ساخته شده من بیشتر تحت تاثیر قرار کامو نوشتن سبک. من ساختار کتاب را دوست داشتم این داستان توسط یک راوی ناشناس، که وعده داده بود خود را در پایان کتاب بیان کند، گفته شد. من فکر می کنم این واقعیت است که او از یک داستان دیگری از شهادت شهادت در این داستان استفاده می کند، قطعا غریبی به روایت اضافه می کند. یکی از بخش های هیجان انگیز در کتاب برای من این بود که راوی در مورد دادگاه از @ Stranger @ درگذشت: DSo، بار دیگر من توسط کامو تحت تاثیر قرار گرفته است. قطعا آسان نیست خواندن اما یک پاداش است.
مشاهده لینک اصلی