خرید کتاب زن زیادی
جستجوی کتاب زن زیادی در گودریدز
کتاب با داستان خوبی شروع میشه. هم پایان جالبی داره هم اصطلاحاتی که توش به کار رفته بود برام جالب و آموزنده بود. داستان دوم هم خوب و دوست داشتنی بود. اما روند کیفی داستان ها همین طور افت پیدا میکنه. تا داستان جاپا که به نظرم بسیار بد بود که نویسنده میخواست مقصودشو خیلی برهنه بگه. اما دو داستان اخر . یکی از نظر مفهومی داستان خوبیه و شاید سرگذشت همه ما باشه و یکی از نظر داستان نویسی دوست داشتنیه. جلال از یک ماجرای تلخ یک داستان خوب ساخته .
مشاهده لینک اصلی
زن زیادی را می توان دوست داشت بیش تر به خاطر زبان انتقادی و گزنده ی جلال. وگرنه از لحاظ ادبیاتی، شاید چندان حرفی برای گفتن نداشته باشد این کتاب (به جز داستان مسلول و تا حدی هم سمنوپزان که از آن لحاظ هم قوی هستند).
در سمنوپزان، خرافه های سنتی زیر تیغ انتقاد جلال می روند، در خانم نزهت الدوله آشفتگی سیاسی ایران و غرب زدگی ها، در دفترچه ی بیمه بوروکراسی ایران و بی نظمی اداری، در خدادادخان حزب بازی ها و حزب باد بودن ها، در دزدزده بی نتیجه بودن بوروکراسی، در جاپا مسئولیت انسان و خود، و در زن زیادی رسم های سنتی ایرانی زیر سوال می روند.
(فقط عکاس بامعرفت است که می توان تقریبن خالی از انتقادش دانست و فقط یک طرح واره ی داستانی).
اما بیش تر داستان ها شعاری هستند و خالی از ظرافت های داستانی. حرف و دغدغه مشخص است و گاهی از داستان بیرون می زند (مثل جاپا)، داستان خوب تعریف نمی شود (به ویژه در زن زیادی که نیمی از حرف ها در آن زیادی است) و بیش از شخصیت، تیپ وجود دارد (در خدادادخان و خانم نزهت الدوله).
در مسلول ما به درون شخصیت راوی می رویم و با او همراه می شویم. همین باعث قدرتمند شدن داستان می شود گرچه قصه ی خاصی تعریف نمی کند.
در سمنوپزان، تشبیه ها و صحنه آرایی ها نسبتن قوی است و این باعث جذابیت کار می شود.
با این حال، آن چه در اصل باعث دوست داشتنی شدن کتاب می شود همان «اعتراض» است. جلال به خیلی چیزها معترض است و تعارف ندارد. طرف کسی را نمی گیرد، آن چه را به نظرش اشتباه است می گوید و رودرواسی ندارد. این روند از همان مقدمه ی کتاب (که از بهترین بخش های کتاب از نظر ادبیاتی است) شروع می شود و در تقریبن همه ی داستان ها ادامه پیدا می کند.
مشاهده لینک اصلی
